وب سایت یاسر هشترخانی وبسایت حقوقی دکتر یاسر هشترخانی یاسر | کتری حقوق بین الملل از دانشگاه فارابی|
مقالات مرتبط
مرور مطالب نفتی روزنامه‌ها/ دو نمای متضاد از آینده نفت
? امروز چهارشنبه دوم مردادماه روزنامه دنیای اقتصاد در گزارشی با عنوان دو نمای متضاد از آینده نفت نوشت: طلای سیاه روزهای پرنوسانی را می‌گذراند؛ چراکه بازار این کالا این روزها تحت‌تاثیر دو نیروی مخالف هم قرار دارد. ازسویی ضعف سمت تقاضا قیمت‌ها را به سمت پایین می‌کشاند و از سوی دیگر افزایش تنش‌های منطقه‌ای و نگرانی از سمت عرضه مانع از سقوط قیمت‌ها می‌شود. حال به‌نظر می‌رسد افزایش نوسانات بازار نفت موجب افزایش نااطمینانی به آینده این بازار شده است. به‌طوری‌که دو غول بانکی گلدمن ساکس و مورگان استنلی نیز در تازه‌ترین گزارش خود از بازار نفت دو مسیر کاملا متفاوت پیش روی این کالا را به تصویر کشیده‌اند.
? در ادامه گزارش دنیای اقتصاد آمده: موسسه گلدمن ساکس به تازگی پیش‌بینی‌اش از رشد تقاضای سالانه نفت در ۲۰۱۹ را کاهش داده است. از نگاه تحلیلگران این موسسه، عملکرد ناامیدکننده اقتصاد جهانی،رشدتقاضای مصرف‌کنندگان نفت خام را متاثر از خود کرده و آن را در مسیر کاهشی تاریخی قرار داده است. به این ترتیب این بانک پیش‌بینی‌اش از روند رشد تقاضای نفت خام در ۲۰۱۹ را از ۴۵/ ۱ میلیون به ۲۷۵/ ۱ میلیون بشکه در روز کاهش داده است. با این حال، رقم تجدیدنظر شده همچنان بیش از تخمین‌هایی است که تقاضای روزانه ۰۵/ ۱ میلیون بشکه نفت خام در ۲۰۱۹ را مطرح می‌کند.
? دنیای اقتصاد در ادامه نوشت: با وجود پیش‌بینی خوش‌بینانه گلدمن ساکس از آینده قیمت‌ها، بانک سرمایه‌گذاری مورگان استنلی نظر دیگری دارد. بر اساس تازه‌ترین گزارش منتشر شده از سوی این بانک سرمایه‌گذاری، تحلیلگران مورگان استنلی با وجود تنش‌های اخیر در اطراف تنگه هرمز به‌عنوان یکی از مهم‌ترین آبراه‌های نفتی دنیا، انتظار افزایش این تنش‌ها را ندارند و در نتیجه رشد قیمت را برای نفت پیش‌بینی نمی‌کنند. بر این اساس مورگان استنلی پیش‌بینی بلندمدتش از قیمت نفت برنت را از ۶۵ دلار به ۶۰ دلار بر بشکه کاهش داده است. این بانک همچنین قیمت برنت در سه ماهه بعدی را حدود ۶۵ دلار بر بشکه پیش‌بینی کرده است که نسبت به پیش‌بینی قبلی (۵۰/ ۶۷ دلار بر بشکه) کاهش داشته است.
? تعادل هم در گزارشی با عنوان ” هزینه تحریم برای آمریکا چقدر است؟” نوشت: فارغ از تعداد نفراتی که هر روز در ایالات متحده و دفاتر مرتبط با تحریمش در سراسر جهان، به کسب و کار تحریم مشغول هستند و وقت و هزینه‌ای که در آن صرف می‌شود، امریکا خود به وضوح به اینکه تحریم اقتصادی برای ساختار اقتصادی این کشور مضراتی دارد واقف است. برای اثبات این ادعا نگاهی به بخشی از گزارشی که در سال 2017 در وبسایت دولت امریکا بخش دفتر «سیاست‌ها و اعمال تحریم اقتصادی» نوشته شده است نگاهی بیندازیم. وظیفه این دفتر سیاست‌های کلان در زمینه تحریم است و یکی از بخش‌های آن موسوم به SPI این ماموریت را دارد که مطمئن شود از یک‌سو سیاست‌های تحریمی وضع شده روی نقطه‌های هدف اثر «حداکثری» دارد و آسیب آن برای اقتصاد امریکا «حداقلی» است. این جمله به صورت پیش‌فرض وجود آسیب برای اقتصاد امریکا از تحریم را می‌پذیرد و هدف را «حداقلی» کردن آن عنوان می‌کند.برای مثال در دوره‌ای که شرکت‌های مختلف اروپایی و شرقی به ایران هجوم آورده بودند تا در مناقصه‌های توسعه میادین نفتی و گازی شرکت کنند، این‌سو و آن‌سو گزارش‌هایی از این منتشر می‌شد که شرکت‌های امریکایی چون اکسون‌موبیل که مثلا در عراق فعال هستند از اینکه در صنعت نفت ایران سهمی ندارند خرسند نیستند.
